Derya / Muhammed Karabulut

Sabahların beyazında sevdim seni 

Yutkunarak beklediğim sokak başında 

Sevda caddesinin sessizliği bozulurdu adımlarınla 

Gözlerin yere, kalbinse bana bakardı 

Yeller sevda taşırdı ardımızdan 

Nostaljik şarkılar eşliğinde 

Bir dem tutardı yüreğim, düşlerde zülüflü bir yâre… 

Ben bir divane şiir, sana yazılan 

Severken delicesine, titrerdi ellerim sevmeye 

Kuşlar şahitti, gece şahitti bu aşkın çilesine 

Hicran dökülüverdi o badeli gözlerine 

Sonbahar sustu, sarardı yapraklar 

Sen sustun, ben sustum, sokaklar sustu 

Mum ışığı anlattı seni avare gözlerime 

Mah cemalin değdi pencereme 

Sanki milattan öncesi de sendin sonrası da 

Gökte sendin, ayda sendin, güneşte sendin 

Maviydin, kahverengiydin, kırmızıydın 

Sabahtın, akşamdın tek kalanımdın 

Sahi adın neydi senin? 

Ruhum mültecin olmuş, ince bir sızı 

Garip bir rüya uçsuz bucaksız, 

Şimdi gel sevgilim! 

Ahvalini dinleyeyim 

Asırlardır yolunu gözlediğim yerdeyim 

Düçar ve mahzun dolu dizgin 

En çok da sana, buğulu gözlerine yakışmıştı hüzün 

Radyolarda revan türkülerin adıydın 

Yitik yürüyüşlerimin limanıydın sen 

Aşkın adı DERYA…